...چند روز پس از قبول قطعنامه ۵۹۸ و آتش بس از طرف ایران در ۲۷ تیرماه ۱۳۶۷، و بعدتر انتشار پیام مهم آیت‌الله خمینی، نهضت آزادی ایران در بیانیه‌ای ضمن انتقاد از زمان پذیرش قطعنامه، و با تاکید بر این نکته که پذیرش قطعنامه‌ی مزبور "تأمین‌کننده‌ی تمامی منافع کشورمان نیست"، درعین‌حال اعلام کرد: "جلوی ضرر هرجا گرفته شود منفعت است."
مهندس بازرگان و همفکرانش که از چند سال پیش از "نوشیدن جام زهر"، به رهبر جمهوری اسلامی توصیه می‌کردند از شعار "جنگ، جنگ، تا رفع فتنه در جهان" دست بردارد و به "کربلا" و "رسیدن به قدس" نیاندیشد، در این بیانیه نوشتند: "مقام رهبری و متولیان و مسئولین بالای جمهوری اسلامی ایران حاضر گردیدند به ناچار و به حکم واقعیت و مصلحت، تجدیدنظر در سیاست‌ها و شعارهای گذشته بنمایند... حقیقت آن است که خیلی دیر و ناقص به این تصمیم‌گیری رسیدند ولی باز هم دیر رسیدن به از نرسیدن است"...
در بخش دیگری از بیانیه‌ی نقادانه‌ی مزبور، با اشاره به این نکته که "مقامات رهبری‌کننده و گردانندگانی که سوار بر مسند و مسئولیت هستند" باید در قبال سیر حوادث پیشین "جوابگوی خدا و خلق خدا و وجدان خود" باشند... آمده بود: "اگر در سال‌های استقرار نظام، فضای باز سیاسی حکم‌فرما می‌بود و آزادی کامل برای انتقاد و ارائه افکار، برطبق قانون اساسی وجود می‌داشت مملکت با تبلیغات انحصاری و جوسازی‌های جاهلانه و شعارهای توخالی دچار چنین فرجامی نمی‌شد"...

لینک متن کامل یادداشت