این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست...

دخترﮎ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﻌﺰﯾﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﺩ
ﻣﯿﺸﻮﺩ،
ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﻭ ﻗﻤﻘﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺯﯾﺮ ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ;
ﺁﻧﻄﺮف تر ﺷﻤﺮ ﺑﺎ ﻫﯿﺒﺘﯽ ﺧﺸﻦ، ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ‏(ﻉ‏) ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺪ ﻭﻧﻌﺮﻩ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﻄره ﺍﻱ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ،
ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ..
ﺍﻭ ﺑﺎ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻌﺰﯾﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ.
ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻤﺮ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ .

ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ‏(ﻉ‏) ﻣﯽ ﺍﻳﺴﺘﺪ
ﻗﻤﻘﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ: ﺑﻴﺎ ﺁﺏ ﺑﺨﻮﺭ !!
ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺮ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ...
ﻭ ﺭﺟﺰ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ ﻗﻄﻊ ﻣﯿﺸﻮﺩ.

ﺩﺧﺘﺮﮎ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ :
" ﺑﺨﻮﺭ،ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺁﻭﺭﺩﻡ " ﻭ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ .
ﺩﺧﺘﺮﻙ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﻤﺮ ،
‏( ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩﻩ‏)
ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ .
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺍﺷﮏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﺩ.
در ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ :
" ﺑﺎﺑﺎ ، ﺩﯾﮕﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ "...
ﺻﺪﺍﯼ ﻫﻖ ﻫﻖ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻀﺎ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.........

جالب بود

حسین دهباشی، پژوهشگر تاریخ معاصر و کارگردان فیلم تبلیغاتی حسن روحانی در متنی خطاب به مخالفین برجام نوشت:
حضرات آقایان زاکانی، کوچک زاده، رسایی، شریعتمداری و... | بر شما پوشیده نیست که امثال نگارنده در بسیاری از امور هم نظر با شما نیستند | سهل است | کم پیش نیامده که جواب های را هوی داده و تا آنجا که در وسع این قلم بوده و متقابلا به تندی و تیزی و گاه به تحقیر شما و رسانه ها و سخنان و همتایان شما را نواخته اند...

اما اینک شرط انصاف و میهن دوستی و مسلمانی آن است | که با وجود همه اختلافات دیگر | و صمیمانه و صادقانه | به خاطر همه دانش، پایمردی، خلوص، شجاعت، صبوری و غیرتی که برای مقاومت و تلاش در جلوگیری از تصویب عهدنامه ننگین و ذلیلانه برجام به خرج دادید | با تمام وجود و برادرانه از شما تشکر شود.

دیر نخواهد بود | روزی که صحت فهم و گفتار شما در فقره مذکور بر همگان آشکار شود | و نام تان در این خصوص به نیکی و احترام و افتخار بسیار | زینت بخش این صفحات غفلت از تاریخ پر فراز و نشیب میهن عزیزمان شود | روزگاری که دلواپسی برای میراث گرانبهای خون شهدا | نه مانند اکنون که به بی انصافی و مظلومانه متهم به نگرانی برای کسب و کار دنیوی خویش شده اید | که چونان نشان پرافتخاری از ایران دوستی و ایمان گوارای وجود و مایه سرافرازی فرزندانتان شود | و دلبستگی انبوه این جماعت ساده دل و دلبسته به سراب آشتی گرگ و میش | موجب ننگ و تف و لعنت همه نسل های بعدی شود.

اجرتان با سیدالشهدا...

حسین دهباشی | برادری که در اغلب دیدگاه های دیگرتان با شما اختلاف نظر دارد | اما به پاس شرافت و غیرت تان | در تعزیه تصویب فرجام | تا به همیشه کلاه از سر برداشته و به احترامتان تمام قد می ایستد.

بدون شرح

سردار همدانی همین اواخر: "در فتنه 88... 5 هزار نفر از کسانی که در آشوبها حضور داشتند ولی در احزاب و جریانات سیاسی حضور نداشتند بلکه از اشرار و اراذل بودند را شناسایی کردیم و در منزلشان کنترلشان میکردیم. روزی که فراخوان میزدند اینها کنترل میشدند و اجازه نداشتند از خانه بیرون بیایند. بعد اینها را عضو گردان کردم. بعداً این سه گردان نشان دادند که اگر بخواهیم مجاهد تربیت کنیم باید چنین افرادی که با تیغ و قمه سروکار دارند را پای کار بیاوریم." (منبع: تابناک)

روح اله حسینیان : "اگر برجام رأی بیاورد شما را اعدام کرده و در رآکتور اراک دفن می کنیم و رویتان سیمان می‌ریزیم" (منبع: عصر ایران)

چه باورهایی منجر به این رفتارها می شود؟ آیا نباید در این باورها شک کرد؟ آیا این باورها به دنبال حقیقت هستند؟

مبارزه برای حقیقت یا واقعیت؟

هو الحکیم

تصمیم داشتم متنی که آرش با عنوان «بدون هراس با مسائل زنان برخورد کنیم» نوشته بود را نقد کنم، اما به نظرم این متن بهانه خوبی است برای پرداختن به یک دغدغه دیگر.

اینگونه قواعد و مناسبات اجتماعی را از دو منظر می توان نگاه کرد.

وجه اول که راحت طلبانه است ناظر به ساختار بندی قواعد اسلامی است که صراحتا کانون خانواده را تحت قیومیت و مدیریت شوهر قرار داده تا بدانجا که حتی خروج از منزل را منوط به رضایت او دانسته است. کاری با این نداریم که این قاعده تا چه میزان در جامعه امروزی در حال اجراست اما برای کسی که دستورات اسلام را به عنوان یک باور پذیرفته همین مقدار برای خروج از ابهام و بن بست کافیست.

از منظر حکمت وجود چنین ساختاری در کانون خانواده نیز مختصرا چنین می توان توضیح داد که: در مدل مناسبات اجتماعی اسلام، کانون خانواده به عنوان یک نهاد کاملا رسمی و بلکه به عنوان مهمترین نهاد جامعه در نظر گرفته شده است. هر ارگان یا نهادی که متشکل از یک مجموعه بیش از یک نفر است، نیاز به یک مدیریت واحد دارد و همانگونه که ما اصل وحدت مدیریت را در تمامی نهادها و سازمانهای اجتماعی پذیرفته ایم، لاجرم می بایست به این اصل در نهاد خانواده نیز تن دهیم.

حال این سوال پیش می آید که وحدت مدیریت در کانون خانواده با چه ساختاری می بایست پیاده شود؟ نسخه تجویزی اسلام در این خصوص قرار دادن این مسئولیت بر گرده مرد است، چه اینکه در روایات اسلامی به صراحت عنوان شده که مرد نسبت به زن در تدبیر امور کلان و داشتن شاخصه های مدیریتی به طور میانگین (با واژه به طور میانگین دقت شود) توانمند تر است. طبیعی است که هر مردی قدرت مدیریت هر زنی را نخواهد داشت. از این روست که زن و مرد پیش از بستن پیمان زناشویی می بایست به خوبی بررسی کنند که قرار است چه کسی تحت مدیریت چه کسی قرار بگیرد و آیا خواستگار صلاحیت قیومیت این ترکیب را دارد یا خیر.

و البته در صورت سوء مدیریت که در هر نهادی امکان رخ دادن دارد، راه بسته نخواهد بود و اسلام برای چنین مواقعی نیز سازوکارهای خاص خود را دارد که قصد ورود ندارم.

اما سوالی که ممکن است در موارد مشابه تکرار شود این است که آیا قوانینی که اسلام برای مناسبات فردی و اجتماعی وضع کرده است، می تواند اعتبار خود را در طول زمان حفظ کند یا مانند سایر قوانین و روشهای بشری محدود به زمانه خود است. چالشی که من از آن به «پارادوکس حقیقت و واقعیت» یاد می کنم.