دوقطبی ژوله و حیایی

مسعود ده نمکی در صفحه شخصی اینستاگرامش نوشت: «روشنفکر نما ها دستشان برسد همه را اخراج می کنند. از منظر آنها هر که با ما نیست بر ماست. شعار انها زنده باد مخالف من است اما باورشان مرده باد مخالف من! عدم تحمل مخالف یعنی همین دو قطبی سازی. .فقط برای چند رای بیشتر در زمان اکران اخراجی ها 3 هم همین کار را کردند تا مردم را به جان هم بیاندازند .

تجربه ای دیگر از تعامل

امیر اصفهانی در صفحه فیسبوک خود مطلب زیر را منتشر کرده است. شخصا تجربه های گوناگونی اخیرا از میل به تعامل و هم بستگی بین افراد مختلف دیده ام. بسیار خوشحال کننده و امید بخش است!

"خیلی از ما به دلیل شرایط سالهای اخیر فرهنگ دشمنی رو جایگزین رقابت کرده ایم و به رقبای سیاسی خودمون به چشم دشمن نگاه میکنیم. شاید

بدون هراس با مسائل زنان برخورد کنیم

همانطور که می دانید بحث خانم نیلوفر اردلان فوتبالیست تیم ملی بانوان ایران که با مخالفت همسرش از شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا در مالزی محروم شده است بحث داغ این روز هاست. ظاهرا همسر ایشان با عدم تمایل به تمدید پاسپورت خانم اردلان مانع از حضور او در این مسابقات شده است. خانم اردلان سابقه طولانی در فوتبال زنان دارد و کاپیتان تیم ملی است. همسر ایشان دلیل مخالفتش را این گونه عنوان کرده است که نمی خواهد پسرشان برای روز اول مدرسه کنار مادرش نباشد. من نه منتقد دلیل ایشان هستم و نه منتقد این که چرا ایشان از حق قانونی خود استفاده کرده است. موضوع در این جا درستی یا غلط بودن استدلال همسر ایشان نیست.

من نمی فهمم چرا قانون گذار چنین حقی را برای ایشان قائل شده است؟ چه منطقی حکم می کند که زن نمی تواند در مورد خروجش از کشور، خودش مستقلا تصمیم گیری و عمل کند و باید از همسر یا پدرش اجازه بگیرد؟ بسیاری در این روزها از داستان ها و مشکلاتی که این روش به همراه دارد سخن گفته اند.

من این را نمونه ای از تبعیض نسبت به زنان می دانم. شاید این مسئله مشکل بخش محدودی

اتحاد مبارک

این روزها کمپین نخریدن خودروی صفر هیجانی در فضای طبقه متوسط کشور ایجاد کرده. اتفاقی که برداشت و بهره برداری های مختلفی از آن صورت می گیرد. در فورواردهای شبکه های اجتماعی خود بارها خوانده بودیم که نخریدن فلان کالا در فلان کشور اروپایی باعث تعدیل قیمت آن شده و بعد می گفتیم ای کاش ما هم چنین فرهنگی داشتیم و در مقابل افزایش قیمت گزینه نخریدن را انتخاب می کردیم. به یاد دارم میوه فروش محلمان را که می گفت هر وقت قیمت گوجه بالا می رود فروشش هم بیشتر می شود!!

فارغ از نتیجه این کمپین و بهره برداری های نابجایی که بعضا از آن می شود, اتحاد مردم از قشرهای مختلف، اتفاق مبارکی است که در صورت تداوم ثمرات مثبتی در همدلی و اثرگذاری عمومی خواهد داشت. امیدوارم با تکرار شدن این مثالها باور کنیم می توانیم علی رغم تمام تفاوت سلایق و نظرات بر یک نقطه مشترک متمرکز شویم، بهایش را بپردازیم و نتیجه اش را ببینیم. حتی اگر قیمت خودرو چندان هم پایین نیاید، نتیجه این پویش قطعا قدمی رو به جلو (هرچند کوچک) برای کشور خواهد بود. یک قدم کوچک اما اثرگذار فرهنگی

آقای جلیلی! مردم به یاد دارند ...

ارانیکو نوشته است:

«درشرایطی پرونده هسته‌ای تحویل دولت یازدهم شد که جمهوری اسلامی ایران، به نقطه قابل توجهی در پیشرفت صنعت هسته‌ای رسیده بود اما با پذیرفتن برجام از حدود ۱۰۰ حق مسلم خود صرف نظر کرده‌ایم. متاسفانه در این توافق پذیرفته‌ایم که ایران یک استثناست. به این معنی که خودمان قبول کرده‌ایم حقوق کمتر و تکالیف بیشتری نسبت به سایر کشورهای هسته‌ای جهان داشته باشیم و بدتر این که حتی از حقوق تصریح شده خودمان در توافق ژنو هم عقب‌نشینی کرده‌ایم.»

این عبارات بخشی از سخنان آقای سعید جلیلی رییس تیم مذاکرات هسته‌ای در دولت گذشته در

از خودمان آغاز کنیم

داستان زیر تجربه زنی است که حقوق خوانده اما تصمیم گرفته با کمک زنان هنرمند ساکن هرمزگان کارافرینی کند و هنر سوزن دوزی را روی مانتو های ایرانی گسترش دهد. تجربه زیر به من یادآوری کرد که در وهله اول خود ما مسئول تغییر جامعه خود هستیم. به نظر من ما در ایران، نسبت به مسائل و مشکلات عموما یک راه در پیش می گیریم. سکوت می کنیم و عقب می کشیم و در بیشتر موارد همراه با این انفعال برای توجیه بی عملی خود لب به شکوه و اعتراض به زمین و زمان می کنیم. اما اگر فرصت کنید تا رفتار انسان ها در کشورهای توسعه یافته تر را مشاهده کنید بیشتر خواهید دید با انسان هایی روبرو هستید که سعی می کنند مشکلات را برطرف کنند، کمتر ناله و شکایت می کنند و نسبت به مسائل رویکرد فعالانه تری دارند. اگر خواهان زندگی در جامعه توسعه یافته ای هستیم باید اول از خودمان شروع کنیم.

"یک ظهر گرم تابستان بود. طراح مجموعه‌ی لباس‌هایم، آدرس را داد و

سوار بر موج های امید

این ویدیو  در ارتباط با راه اندازی آموزش موج سواری برای دختران و پسران بلوچ توسط موج سوار ایرلندی در جنوب کشور است. آنان برای راه اندازی این آموزشگاه به دیدار روحانیون محلی رفتند و سعی کردند با در نظر گرفتن شرایط مذهبی ایران این ورزش را برای جوانان دختر و پسر ممکن کنند. حالا جوانان این منطقه روز به روز بیشتر به انجام این ورزش علاقمندتر و جذب می شوند. جالب آنکه وقتی ویدئو را دیدم متوجه شدم چقدر سواحل آن بخش از کشور برای این ورزش مناسب است.

اما نکته دیگر واکنش برخی هم وطنانم به این مسئله است که آن را به مسئله حجاب اجباری

خودباوری ملی

علی نصری در صفحه فیس بوک خود مطلب زیر را انتشار داده است. من و میثم بر سر مسائل مختلفی اختلاف نظر داریم ولی یکی از مواردی که متفقا بر آن اصرار داریم تاکید بر خودباوری ملی و تقویت آن است. شاید همین دغدغه مشترک برای کشور یکی از انگیزه هاست که ما را به این سمت سوق می دهد تا همچنان به گفتگو ادامه دهیم. در همین راستا انتشار مطلب فوق را مثبت می بینم.

"نوزادی که امروز در غرب به دنیا میاید از همان روز اول با سرمایه عظیمی از قدرت و نفوذ پا به جهان میگذارد؛ زبان مادری او زبان بین المللی یا یکی از زبانهای "اول" دنیاست، رنگ پوست و مو و چشم او معیارهای "زیبایی" را تشکیل میدهند، پشت سر او ارتشهایی مجهز به صدها یا هزاران کلاهک هسته ای و آخرین نکنولوژی جنگ افزاری تاریخ بشریت قرار دارند، واحد پول او مبنای همه معملات تجاری جهان است، پاسپورت او مجوز ورود به تمام کشورهاست، چهره های هنری و فرهنگی او اسطوره ها و "سوپر استار" های همه ملت های جهان اند و بزرگترین دستگاههای رسانه ای و تبلیغاتی جهان مدام "برتری" و تفوق او بر سایر مردم جهان را یادآوری میکنند.

نوزادی که امروز در شرق به دنیا میاید با یک برچسب "تروریست"، "عقب مانده"، "غیرمتمدن" یا "جهان سومی" پا به جهان میگذارد. پدر و مادرش اسمی برایش انتخاب میکنند که تلفظ آن برای غربی ها آسان باشد. از کودکی به کلاس "زبان" میرود چون گویا تا زمانی که انگلیسی یا فرانسه صحبت نکند "زبان" نمیداند، حتی اگر زبان مادریش زبان هزاران شاعر صاحب دیوان مانند حافظ و سعدی و مولانا باشد.
او تمام دوران نوجوانی و جوانی اش را در حیرت و حسرت زندگی در غرب بسر میبرد و سالها میکوشد تا با کسب مدرک و تخصص و سرمایه "پرونده مهاجرتش" را تکمیل کند و امتیاز مهاجرتش به حد مطلوب مورد تایید سفارت خانه های خارجی برسد تا شاید در میان سالی زندگی اش به نقطه آغاز روز تولد یک نوزاد غربی برسد.