کاریکاتور کیوان وارثی، قانون
دوباره عده ای که سال هاست در کشور در حریم امنی قرار دارند و به لطف حمایت بخشی از حاکمیت همواره از قانون می گریزند به سفارت خانه یک کشور در تهران حمله بردند. بی تفاوتی نیروهای امنیتی و گاه همراهی کردن با این ها که در عکس های منتشر شده به خوبی مشخص است مایه تاسف است. به واقع در ایران حاکمیت قانون نیست. ما هنوز در قرون وسطی هستیم. هرکس دم از بی قانونی دیگری می زند و خود هر وقت بتواند قانون را زیر پا می گذارد، تازه قانونی که خود می گذارند بر نمی تابند. عده ای کشور را به گروگان گرفتند، هر وقت بخواهند آشوب و بلوا راه می اندازند، هرچیزی را بخواهند متوقف می کنند، مراسم سخنرانی بهم می زنند، با چاقو به دیگری حمله می کنند، با آجر بر دیگران می کوبند، از سفارتخانه ها بالا میروند و سرخود هر هزینه ای را بخواهند بر گرده این مملکت تحمیل می کنند.
این ها عوامی هستند که جهل و حماقت شان آن ها را به این مسیر انداخته ولی افسار بدستان اینان که محاسبه هر حرکتی را در جهت ماندن در قدرت می کنند بدانند که روزی افسارها از دست هایشان رها خواهد شد و گریبان خودشان را خواهد گرفت.
۱۳
دی
اخیرا قسمت اول مستند سریالی #بعدازخمینی را دیدم که ظاهرا قرار است هر هفته یک قسمت از آن در فضای مجازی منتشر شود. ظاهرا کاری است از طرف بچه های متمایل به آنچه که "طیف ارزشی" می خوانند. مستند خوش ساخت، روان و خوبی است. موضوع قسمت اول عمدتا به حواشی پایان نخست وزیری میرحسین موسوی می پردازد. شخصی که می دانیم بچه های ارزشی به شکل غالب با بغض و کینه زیاد از او سخن می گویند. اما #بعدازخمینی لحن ملایمی نسبت به او دارد و سعی می کند از منظر پارادایم خود نکات مثبت و منفی را توامان ببیند و حالتی از بی طرفی را حفظ کند. گرچه طبیعتا مسائل را از منظر خود می بینید ولی برای طیف مخالف آزاردهنده و ناخوشایند به نظر نمی رسد و می توان ضمن مخالف بودن با مطالب بیان شده آن را تا آخر دید. در یک کلام برخلاف بسیاری از کارهای طیف ارزشی احساس نمی کنید در برابر یک پروپاگاندای حکومتی قرار گرفته اید.
اگر چه با اندیشه های آنان موافق نیستم ولی موفقیت آنان موجب خواهد شد تا از پارادایم توهم توطئه فاصله بگیرند و به آنان نشان خواهد داد اگر بتوانید با زبان منطقی، بیان امروزی و تکنیک مناسب حرکت کنید به حرف شما گوش داده خواهد شد و احتمالا آنان نیز شنونده بهتری خواهند شد و زمینه تعامل بیشتر در جامعه فراهم خواهد گردید. موفقیت آنان قطعا درسی برای همه ما خواهد شد.
بنابراین برایشان آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم تا آخر مستند به همین سبک خود ادامه دهند و آن را بهبود بخشند.
۲۲
آذر
متن زیر توسط کیوان حسینی منتشر شده است:
نخیر «ارزش جان انسانها» - اگر اصولا چنین ارزشی وجود خارجی داشته باشد -قطعا برابر نیست. نه برای رسانه‌ها. نه برای سیاستمداران. نه برای اقتصاددانان. و نه حتی برای شما که با هیجانی آرمانگرایانه معتقدید که تفاوتی میان مرگ انسانها نیست.
انسان مراسم دینی را به خصایل اخلاقی ترجیح می دهد زیرا خصایل اخلاقی دشوار و پر زحمت اند و انسان پیوسته و هر لحظه باید مراقب آنها باشد، به این جهت انسان در زندگی خود نظامی از مراسم به وجود می آورد. تاثیر این مراسم این است که انسان از دین به عنوان تسکین دهنده ی احساسات خود استفاده می کند یعنی این مراسم را جبران گناهانی تلقی می کندکه در مقابل خداوند مرتکب شده است. پس مراسم دینی از ابداعات انسان است. انسان هر قدر از لحاظ اخلاق فاقد دقت است در عوض در اجرای مراسم دینی دقیق است زیرا می خواهد از طریق این مراسم، اخلاق خود را تثبیت کند.
امانوئل کانت
مابعدالطبیعه اخلاق
۰۸
آبان
چندی پیش میثم مطلبی را تحت عنوان "مبارزه برای حقیقت یا واقعیت" نوشت. با توجه به آن که متن میثم وجوه مختلفی را شامل می شد ما بحث های مختلفی را خارج از وبلاگ پیرامون این مطالب با یکدیگر داشتیم. من در این نوشته تنها به یکی از این مباحث اشاره خواهم کرد.
قبل از ادامه اشاره کنم که
۰۳
آبان
سردار همدانی همین اواخر: "در فتنه 88... 5 هزار نفر از کسانی که در آشوبها حضور داشتند ولی در احزاب و جریانات سیاسی حضور نداشتند بلکه از اشرار و اراذل بودند را شناسایی کردیم و در منزلشان کنترلشان میکردیم. روزی که فراخوان میزدند اینها کنترل میشدند و اجازه نداشتند از خانه بیرون بیایند. بعد اینها را عضو گردان کردم. بعداً این سه گردان نشان دادند که اگر بخواهیم مجاهد تربیت کنیم باید چنین افرادی که با تیغ و قمه سروکار دارند را پای کار بیاوریم." (منبع: تابناک)
روح اله حسینیان : "اگر برجام رأی بیاورد شما را اعدام کرده و در رآکتور اراک دفن می کنیم و رویتان سیمان می‌ریزیم" (منبع: عصر ایران)
چه باورهایی منجر به این رفتارها می شود؟ آیا نباید در این باورها شک کرد؟ آیا این باورها به دنبال حقیقت هستند؟
۲۰
مهر
امیر اصفهانی در صفحه فیسبوک خود مطلب زیر را منتشر کرده است. شخصا تجربه های گوناگونی اخیرا از میل به تعامل و هم بستگی بین افراد مختلف دیده ام. بسیار خوشحال کننده و امید بخش است!
"خیلی از ما به دلیل شرایط سالهای اخیر فرهنگ دشمنی رو جایگزین رقابت کرده ایم و به رقبای سیاسی خودمون به چشم دشمن نگاه میکنیم. شاید
همانطور که می دانید بحث خانم نیلوفر اردلان فوتبالیست تیم ملی بانوان ایران که با مخالفت همسرش از شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا در مالزی محروم شده است بحث داغ این روز هاست. ظاهرا همسر ایشان با عدم تمایل به تمدید پاسپورت خانم اردلان مانع از حضور او در این مسابقات شده است. خانم اردلان سابقه طولانی در فوتبال زنان دارد و کاپیتان تیم ملی است. همسر ایشان دلیل مخالفتش را این گونه عنوان کرده است که نمی خواهد پسرشان برای روز اول مدرسه کنار مادرش نباشد. من نه منتقد دلیل ایشان هستم و نه منتقد این که چرا ایشان از حق قانونی خود استفاده کرده است. موضوع در این جا درستی یا غلط بودن استدلال همسر ایشان نیست.
من نمی فهمم چرا قانون گذار چنین حقی را برای ایشان قائل شده است؟ چه منطقی حکم می کند که زن نمی تواند در مورد خروجش از کشور، خودش مستقلا تصمیم گیری و عمل کند و باید از همسر یا پدرش اجازه بگیرد؟ بسیاری در این روزها از داستان ها و مشکلاتی که این روش به همراه دارد سخن گفته اند.
من این را نمونه ای از تبعیض نسبت به زنان می دانم. شاید این مسئله مشکل بخش محدودی